Vandaag het verhaal van Lies van der Pol. Wie is Lies? Hoe ziet haar netwerk eruit, hoe zet zij haar netwerk in en hoe gaat zij om met de huidige situatie. Laat je inspireren en motiveren.
Wie ben ik?
Ik ben Lies van der Pol en wethouder in de gemeente Westvoorne. In deze prachtige gemeente maak ik me sterk voor de thema’s duurzaamheid, versterking van de lokale economie, de verzanding van onze kust, klimaatverandering, afval en de buitenruimte en de verbetering van de natuur in het kader van de stikstof crisis. Mijn werk bestaat voor een groot deel uit het bij elkaar brengen van maatschappelijke vraagstukken en mensen die dat kunnen oplossen. Ik praat veel .;)
Mijn netwerk
Mijn netwerk is enorm gegroeid in deze baan. Mensen zoeken mij op en ik probeer ook zoveel mogelijk met anderen te verbinden om deze belangrijke thema’s te lijf te gaan. Een baan als deze doe je te midden van de maatschappij wat eigenlijk ook een verweving is van allerlei netwerken.
Mijn netwerk komt me bijvoorbeeld erg van pas bij de aanpak van de verzanding van de kust. Ik heb in de constructieve waterwereld gewerkt en kan mijn weg daarin dus erg goed vinden. Zo zat ik door de banden met TU Delft in een afstudeercommissie van een student die hier onderzoek naar deed, en kon ik ook makkelijk mijn weg vinden naar Rijkswaterstaat. Ik weet hoe waterschappen werken en welke rol het bedrijfsleven kan spelen. Daarnaast maak ik natuurlijk de verbinding met de ondernemers en de natuurorganisaties om die belangen goed te verbinden met dit project. Dit kunnen we nooit alleen oplossen, samenwerken in een netwerkverband is de basis van succes.
Social Distancing….
In de tijd van corona is het gebruik van mijn netwerk veranderd. Soms is het ook gemakkelijker geworden om even een bijeenkomst digitaal op te zetten. Door het wegvallen van reistijd is het laagdrempeliger geworden om bij elkaar te komen. Maar de wandelgangen, het even aanschieten na een vergadering, dat mis ik dan weer wel. We moeten dus andere manieren vinden om elkaar te versterken en ons werk te doen want we blijven sociale wezens die elkaar nodig hebben.
