Aan het einde van het jaar klimmen we bijna allemaal traditiegetrouw ‘in de pen’ om de mensen om ons heen iets toe te wensen en sturen we ze een kerstkaart. Privé verstuur ik ook kerstkaarten. Dit jaar zijn we gelukkig op tijd begonnen en hebben we zo’n zestig kaarten verstuurd naar familie en vrienden. Op tijd beginnen is wel belangrijk, omdat er bij ons geen kerstkaart de deur uit gaat zonder een persoonlijke boodschap. Die boodschap gaat dan over iets wat we onze familie en vrienden toewensen of wat ze voor ons betekenen en wat we daarin waarderen. Daarmee heeft een kerstkaart wat mij betreft waarde als bevestiging van de relatie die er bestaat tussen degene die een kerstkaart stuurt en degene die een kerstkaart ontvangt.
Toch doet niet iedereen dat op dezelfde manier. Thuis staan er meer kaarten op de schoorsteenmantel met alleen de naam van de afzender dan met een persoonlijk bericht. Ook worden er steeds vaker foto’s verstuurd van het gezin als kerstgroet. Per definitie krijgen alle geadresseerden daarmee dezelfde kerstwens.
Ik vraag me steeds vaker af wat de waarde is van het versturen van dergelijke kerstwensen. Het concept van het versturen van kerstwensen is al heel oud. In de Middeleeuwen werden houtgravures uitgewisseld en het versturen van kerst- en nieuwjaarskaarten zoals we het nu kennen is begonnen in de 19de eeuw (bron: Wikipedia). Volgens onderzoek verstuurt elke Nederlander 36 kerstkaarten en ontvangt er 32 (bron: Postnl). Dat is toch een behoorlijk aantal kaarten met daarbij behorende investering (tijd, moeite, kaartjes kopen, postzegels). Mijn vraag is wat al die Nederlanders eigenlijk met het versturen van deze kaarten willen bereiken? Willen ze alleen een bevestiging van elkaars bestaan hebben? Willen ze iemand aandacht geven? Willen ze een steuntje in de rug bieden? Willen ze bedankt worden voor het versturen van hun kaartje? Willen ze niet achterblijven? Ik weet dat ik kerstkaarten verstuur om in ieder geval op dat moment de mensen om me heen te laten weten dat ze belangrijk voor me zijn.
En dan de zakelijke kerstkaart. Dit jaar stuurt de helft van alle bedrijven een kerstkaart naar hun klanten. Deze kaart wordt per post of e-mail verstuurd (bron: Stratus 5-minutenpanel). Hoeveel kaarten worden er dan eigenlijk verstuurd? Reken maar even mee … In 2010 telde Nederland 863.840 bedrijven (bron:CBS). Laten we aannemen dat elk bedrijf gemiddeld 1.000 kaarten verstuurd. Dan hebben al die bedrijven samen een slordige 4.000.000 kerstkaarten verstuurd. Ook weer een behoorlijke investering in tijd, moeite en geld. Uiteindelijk blijkt namelijk rond deze tijd altijd dat de database niet op orde is, dat het een crime is om iedereen zijn handtekening te laten zetten, dat er heel veel e-mailadressen niet meer kloppen, … Wat willen die bedrijven met het versturen van al die kaarten eigenlijk bereiken? Wordt daar überhaupt over nagedacht?
Op de schoorsteenmantel bij La Red staan elk jaar minder kerstkaarten en vallen er steeds meer kerstkaarten in de virtuele bus. Persoonlijke berichten worden steeds zeldzamer en bij de virtuele variant wordt de afstand tussen afzender en ontvanger alsmaar groter. Vooral die virtuele variant verbaast me. Het is vaker stiekem een nieuwsbrief dan een kerstgroet. Grote bedrijven laten niet altijd weten van wie de kerstgroet komt en de aanheft klopt niet altijd, dat is die beruchte database. Maar een groot compliment voor Roy van Lieshout van Dura Vermeer Vastgoed, want hij belde direct toen ik e-mailde dat ik volgend jaar graag een kerstgroet zou ontvangen op naam van mevrouw Notten. Kortom, in de zakelijke kerstkaartenmarkt valt nog een wereld te winnen.
Mijn kersttip is dan ook … dat elk bedrijf volgend jaar alleen kerstkaarten verstuurt als er tijd is om elke kaart van een persoonlijke boodschap te voorzien. Of het nu een e-card is of een ‘echte’, neem de tijd om jouw relaties op die manier te waarderen. Elk mens krijgt namelijk graag persoonlijke aandacht en persoonlijke aandacht betaalt zich altijd terug. Mensen zullen zich jou (en jouw organisatie) moeiteloos weten te herinneren. Op die manier krijgt de kerstkaart waarde als netwerkinstrument en investeer je in het sociale kapitaal van de organisatie. Anders is het zonde van de investering in tijd, geld en moeite en niets anders dan een ingesleten gewoonte.
Miriam Notten
http://nl.linkedin.com/in/miriamnotten
@miriamnotten
